Θα μπορούσε η σημερινή Αθήνα να επανασυνδεθεί με τη φύση, τη γεωργία, την ήπια κυκλοφορία; Θα μπορούσε να αναγνωρίσει και να εγκαθιδρύσει ξανά, ως ένα βαθμό, μια δομή «μεγάλων οριζόντων» σε ένα αστικό τοπίο κατεξοχήν κλειστό, υπερδομημένο και μίζερο; Θα μπορούσε να «αναβιώσει» ένα πνεύμα πόλης και οικειότητας, μια μικρή αστική πατρίδα κατά τα λεγόμενα του Κορμπυζιέ, με ελευθεριότητα και χωρίς παραχωρήσεις στον κομφορμισμό; Θα μπορούσαν αυτές οι λύσεις όχι απλώς να μην στοιχίσουν, αλλά να προσδώσουν δυνατότητες, αντοχές και άλλη ποιότητα ζωής στους πολίτες;
Μετά τον «Υμηττό», την «Αττική», «Τα βουνά του κόσμου», ο συγγραφέας επανέρχεται σε μια επιλεκτική ιστόρηση, με χρησιμοθηρική λογική. Στο στόχαστρό του είναι πάντα η εκτατική αστικοποίηση, που συρρικνώνει και «απαρτιώνει» σημαντικούς χώρους ζωής –κάνοντας ανέφικτες παλιές και νέες λειτουργίες.
Ως πρόθεση τουλάχιστον, το βιβλίο των εκδόσεων Μανδραγόρας (Eικονογράφηση από την Άννα Φιλίνη)δεν είναι βολή εναντίον «της ζωής που αλλάζει δίχως να κοιτάζει τη δική σου μελαγχολία», αλλά μια διατύπωση πιθανού μέλλοντος.
Γιάννης Σχίζας, «Ο κήπος μου, Αφήγημα Πολεοδομικών Προθέσεων», εικονογράφηση Άννας Φιλίνη, εκδόσεις Μανδραγόρας Αθήνα 2014, σελ. 64, ISBN 978-960-9476-83-6, τιμή 7 ευρώ
Μετά τον «Υμηττό», την «Αττική», «Τα βουνά του κόσμου», ο συγγραφέας επανέρχεται σε μια επιλεκτική ιστόρηση, με χρησιμοθηρική λογική. Στο στόχαστρό του είναι πάντα η εκτατική αστικοποίηση, που συρρικνώνει και «απαρτιώνει» σημαντικούς χώρους ζωής –κάνοντας ανέφικτες παλιές και νέες λειτουργίες.
Ως πρόθεση τουλάχιστον, το βιβλίο των εκδόσεων Μανδραγόρας (Eικονογράφηση από την Άννα Φιλίνη)δεν είναι βολή εναντίον «της ζωής που αλλάζει δίχως να κοιτάζει τη δική σου μελαγχολία», αλλά μια διατύπωση πιθανού μέλλοντος.
Γιάννης Σχίζας, «Ο κήπος μου, Αφήγημα Πολεοδομικών Προθέσεων», εικονογράφηση Άννας Φιλίνη, εκδόσεις Μανδραγόρας Αθήνα 2014, σελ. 64, ISBN 978-960-9476-83-6, τιμή 7 ευρώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου